“Het leek ons een stap in de goede richting… Het was ook best een heel mooi huis, de bakstenen nog nat, en ik kon het niet laten steeds te denken: o, ik ben de eerste die het lavet gebruikt, en een pan op het fornuis zet. Als eerste maakte ik wentelteefjes, ook al was het brood nog niet oud, die eten we zo graag.”

In het septembernummer van literair tijdschrift De Gids publiceerde ik een monoloog van de 91-jarige Corry, polderpionier: een van de velen die zich al in de polder gesetteld had en van daaruit talloze brieven naar domeinen schreef om een boerderij te krijgen – een boerderij die nooit kwam. Tot aan het eind van haar leven blijft ze zich “minder” voelen dan de boeren.

Corry bestaat niet echt. Ik heb Corry en Corry’s verhaal verzonnen, het is fictief, maar wel gebaseerd op de talloze verhalen van vroege polderbewoners die ik afgelopen jaren uit eerste of uit tweede hand hoorde. Het is hier (gratis) te lezen.

— Linda van der Pol